Znamię Suttona u dzieci – czy konieczne jest leczenie?

Znamię Suttona jest zmianą, która nie wymaga leczenia. U dzieci pojawia się najczęściej na tułowiu, choć możliwe jest również jego wystąpienie na twarzy czy innych częściach ciała. Można wyciąć zmianę i poddać ją badaniu histopatologicznemu, lecz nie jest to konieczne postępowanie.

Znamię Suttona jest zmianą barwnikową charakterystyczną dla wieku dziecięcego. To właśnie u najmłodszych pacjentów obserwuje się je najczęściej. Znamię ma regularne brzegi i otacza je fragment odbarwionej skóry. Można je usunąć, szczególnie jeśli są jakiekolwiek wątpliwości, co do właściwego rozpoznania. Jednak generalnie w przypadku rozpoznania znamienia Suttona nie ma konieczności podejmowania jakiejkolwiek interwencji chirurgicznej i leczenia.

Znamię Suttona – co to jest?

Znamię Suttona rozpoznawane jest najczęściej u dzieci. Jak większość znamion, również i to, charakteryzuje się odmiennym zabarwieniem pewnego obszaru skóry, przy czym obserwuje się dodatkowe odbarwienie brzegów zmiany. W przeciwieństwie do czerniaka nie jest to zmiana złośliwa i właściwie nie wymaga żadnego leczenia. Jedynie w przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości usuwa się zmianę, by w badaniu histopatologicznym zróżnicować obie patologie. Najczęściej znamię Suttona pojawia się przed 20. rokiem życia. Nie określono dotychczas żadnej potencjalnej przyczyny jego występowania. Znamię częściowo wiąże się z nadmierną ekspozycją skóry dziecka na promieniowanie UV, lecz nie jest to reguła. Jasne przebarwienie wokół znamienia świadczy o gromadzeniu się limfocytów i powstawaniu przeciwciał niszczących gromadzące się melanocyty. Znamię Suttona może współistnieć z innymi zaburzeniami barwnikowymi skóry, szczególnie bielactwem, a czasami czerniakiem, jednak częściej dochodzi po prostu do zwiększenia ryzyka schorzeń o podłożu autoimmunologicznym.

Znamię Suttona – charakterystyka zmiany

Obwódka pojawiająca się wokół znamienia Suttona stopniowo się rozszerza. Znamię cechuje regularny brzeg, wyraźnie odgraniczony od otoczenia. Zmiana ma najczęściej odcień ciemnobrązowy lub jasnobrązowy. Może jednak zdarzyć się, że będzie w kolorze skóry. Najczęściej zmiany zlokalizowane są na tułowiu, jednak spotyka się je również na twarzy, na skórze kończyn i głowie.

Znamię Suttona a czerniak

Nawet jeśli znamię barwnikowe jest zmianą łagodną, powinno budzić czujność. Czerniak jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z melanocytów. W wielu przypadkach wywodzi się z istniejącej na skórze zmiany barwnikowej. Mimo iż znamię Suttona jest zmianą łagodną, istnieje pewne ryzyko transformacji nowotworowej. Żadna zmiana barwnikowa nie powinna zostać zlekceważona i powinna być oceniona w badaniu dermoskopowym. Konieczne jest ograniczenie eksponowania skóry na promieniowanie słoneczne. Warto też stosować odpowiednie filtry ochronne przed promieniowaniem UV, a co najważniejsze, unikać dodatkowych, sztucznych źródeł tego promieniowania, jakimi są solaria. W ocenie zmiany zawsze pozytywnie wartościuje się jednolitość kolorytu, gładkość, równość brzegów i powierzchni oraz niewielkie rozmiary. Są to cechy przemawiające za łagodnym charakterem znamienia.

Znamię Suttona – czy konieczne jest leczenie?

Jeśli obserwacja zmiany nie daje lekarzowi spokoju, gdyż ma co do niej jakiekolwiek wątpliwości, może zdecydować się na badanie histopatologiczne. Obejmuje ono wycięcie zmiany i ocenę pod względem głębokości nacieku, wyglądu pod mikroskopem i lokalizacji. W innych przypadkach, kiedy obraz zmiany jest bardzo charakterystyczny, można ją jedynie obserwować. Nie wymaga ona wtedy żadnego leczenia. Nie powinno się stosować żadnych domowych sposobów na zmiany barwnikowe!

Zobacz także: Objawy czerniaka błon śluzowych